Chun fíorcheartas idirghlúine a áirithiú, ní mór dúinn dul níos faide ná samhlacha eacnamaíocha atá ag brath ar fhás gan deireadh. Aithnítear i gcur chuige iarfháis don Eoraip nach féidir an rathúnas a thógáil ar ró-úsáid acmhainní, ar scriosadh éiceolaíoch, ar neamhionannais a dhoimhniú agus ar thearcluacháil na hoibre cúraim gan íocaíocht, rud a bhaineann an bonn d’fholláine na nglúnta atá le teacht. Ciallaíonn fíorcheartas idirghlúine maireachtáil laistigh de theorainneacha pláinéadacha agus acmhainní a dháileadh go cothrom thar thréimhse ama. Chuige sin, ní mór aistriú ó phríomhchuspóir fhás OTI go folláine agus cúram mar sprioc lárnach beartais. Ní mór don infheistíocht phoiblí tosaíocht a thabhairt don athléimneacht shóisialta agus éiceolaíoch — obair chúraim, oideachas, oiriúnú don athrú aeráide — ní don fhás ar a shon féin. Ba cheart do rialtais faireachán a dhéanamh ar ghníomhaithe príobháideacha agus ar mhaoiniú agus iad a threorú, cibé acu trí rialuithe caipitil agus struchtúir úinéireachta poiblí, chun aghaidh a thabhairt ar spriocanna sochaíocha níos leithne seachas dreasachtaí brabúsachta. Ba cheart an t-aistriú sin a léiriú sna creataí fioscacha, le huirlisí amhail dea-bhail agus buiséadú inscne agus bearta forchéimnitheacha cánachais (e.g. cáin rachmais) lena n-áiritheofar nach mbeidh tomhaltas acmhainní an lae inniu ar chostas an lae amárach. Tá sé ríthábhachtach cur chuige iarfháis feimineach a chomhtháthú sa cheartas idirghlúine chun a áirithiú go n-oibreoidh córais eacnamaíocha do dhaoine agus don phláinéad — anois agus amach anseo. Ní hamháin go mbaineann sé le díobháil a sheachaint, ach baineann sé le rathúnas comhroinnte, inbhuanaithe a thógáil ó ghlúin go glúin ar phláinéad finideach.