Samhlaím AE ina bhfuil an luach céanna ar ghuthanna na nglún uile — idir óg, aosta agus idir eatarthu — agus ár dtodhchaí chomhroinnte á múnlú againn. Bheadh sochaí a bheadh faoi bhláth i ndáiríre idirghlúine trí dhearadh: ina dtugann an óige nuálaíocht agus fuinneamh, ina gcuireann glúnta níos sine eagna agus taithí ar fáil, agus ina gcuidíonn na glúnta meánacha leis an dá shaol a dhúnadh trí cheannaireacht agus trí chomhoibriú. Cad ba cheart a dhéanamh anois chun é sin a bhaint amach? Ba cheart comhairliúcháin fhoirmiúla le comhairlí óige, le líonraí sinsearacha agus le fóraim idirghlúine a áireamh i ngach mórbheartas — ón aeráid go tithíocht go dtí an claochlú digiteach — chun a áirithiú go rachaidh cinntí chun tairbhe do gach aoisghrúpa. Níor cheart go stopfadh an t-oideachas ar scoil. Teastaíonn cláir láidre uainn a chuidíonn le daoine fásta níos sine fanacht gafa le teicneolaíochtaí nua agus daoine óga a chumhachtú le litearthacht shibhialta agus dhaonlathach. Ba cheart do chathracha agus do bhailte moil phobail chomhroinnte a chur chun cinn inar féidir leis na glúnta bualadh le chéile, smaointe a mhalartú agus caidrimh a chothú — idir thionscadail chomhthithíochta agus ionaid chultúrtha d’aois mheasctha. Tá an ceartas aeráide idirghlúine ó nádúr. Ní mór tionchair fhadtéarmacha ar an gcomhshaol a chur san áireamh sna cinntí, agus ní mór don óige a bheith rannpháirteach go gníomhach i straitéisí inbhuanaitheachta. Is le glúnta aontaithe a chuirtear tús le hEoraip aontaithe. Tógaimis droichid, ní ballaí, idir aoisghrúpaí — agus ceapaimis beartais a chuidíonn le gach saoránach, gan beann ar aois, cur le sochaí rathúil agus tairbhe a bhaint aisti.