In AE ina dtagann na glúnta le chéile ar mhaithe le sochaí rathúil, tá cónaí ar dhaoine de gach aois sa lá atá inniu ann i ndomhan síochánta ina bhfuil timpeallacht nádúrtha rathúil agus córais shocheacnamaíocha a chuireann ar a gcumas a saol is fearr a chaitheamh-tá rochtain acu ar oideachas, ar bhia agus ar thithíocht, is féidir leo iompar poiblí agus rothair a úsáid chun an áit a bhfuil siad ag dul a bhaint amach, tá rochtain acu ar phoist a sholáthraíonn pá leordhóthanach dóibh as saol maith. Ag deireadh a saoil oibre, tá pinsean acu a ligeann dóibh maireachtáil gan strus airgeadais. Tá an rud céanna fíor 50 bliain ón lá inniu, agus na daoine óga sin ag dul ar scor agus ag aistriú ó phoist go pinsin. Tá an rud céanna fíor 50 bliain ina dhiaidh sin mar a sheasann a garpháistí ina n-áit. Chuige sin go léir, tá gá le próisis ceaptha beartas chun tionchair fhadtéarmacha agus thrasearnálacha na mbeartas ar ghlúnta reatha agus ar ghlúnta amach anseo de gach aois a mheas. Chun é sin a dhéanamh, ní mór don Aontas uirlisí agus modhanna amhail fadbhreathnaitheacht straitéiseach agus samhlacha comhtháite a úsáid chun breathnú níos fadtéarmaí. Ní mór an bhearna idir réimsí beartais a dhúnadh, agus ní mór dul i gcomhairle le gnáthdhaoine nach saineolaithe iad, go háirithe daoine óga mar ionadaithe do na glúnta nár rugadh go fóill, chun eolas a fháil ar a gcuid riachtanas, eagla agus mianta do shaol an lae inniu agus na todhchaí. Ní mór don rannpháirtíocht sin a bheith fiúntach agus ní mór fíorthionchar a bheith aici ar an mbeartas. Samplaí d’institiúidí do na glúine atá le teacht agus cothroime idirghlúine ó gach cearn den domhan is ea samplaí ar féidir leis an Aontas foghlaim uathu agus tógáil orthu.