Biorąc pod uwagę, że budżet UE na zdrowie wynosi około 4 mld EUR (po redukcji o 1 mld EUR zastosowanej na początku 2024 r.) oraz że koszty problemów ze zdrowiem psychicznym wynoszą ponad 600 mld EUR rocznie (ponad 4 % PKB UE), zasadne wydaje się przydzielenie kwoty związanej z tym kosztem anulowania (a kwota ta wydaje się być wyższa niż 10 mln EUR już przydzielonych na wspieranie promowania zdrowia psychicznego w społecznościach, ze szczególnym uwzględnieniem grup szczególnie wrażliwych, takich jak dzieci, młodzież oraz populacje migrantów lub uchodźców). Wystarczy podkreślić, że uwzględnione koszty obejmują wydatki bezpośrednie (np. usługi medyczne, hospitalizacje, leki itp.) i pośrednie (np. utrata wydajności, niepełnosprawność, wcześniejsza emerytura itp.). Koszty te są podzielone na kilka różnych grup, wśród których podkreślam: 1) Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi, z bardzo zmiennymi kosztami w zależności od ciężkości. 2) Osoby z demencją, z najwyższym kosztem na osobę. 3) Pacjenci z depresją, która stanowi 44% całkowitych wydatków na choroby psychiczne. 4) Osoby wykluczone z rynku pracy, które dodają koszty pośrednie (np. niska wydajność, wykluczenie z rynku pracy z powodu zaburzeń psychicznych itp.). 5) Pacjenci z powszechnymi zaburzeniami psychicznymi (depresja, lęk i somatyzacja). Z zaostrzeniem, że problemy psychiczne są obserwowane w młodszym i młodszym wieku.