UE doświadcza znacznych zmian w zakresie własności przedsiębiorstw prywatnych ze względu na starzenie się społeczeństwa – 450 tys. przedsiębiorstw rocznie przechodzi z rąk do rąk, co w jednej trzeciej przypadków zagraża ciągłości. Bez jasnych strategii sukcesji wiele firm rodzinnych ryzykuje zamknięcie. Nabywcy finansowi, podobnie jak firmy private equity, często przedkładają krótkoterminowe zyski nad długoterminową stabilność, co prowadzi do wydobycia wartości, osłabienia przedsiębiorstw i erozji lokalnych podstaw opodatkowania. Agresywne przejęcia mogą skutkować przeniesieniem produkcji do regionów o niskich płacach, podczas gdy wykupy zagraniczne mogą przenosić własność intelektualną i talenty z UE. Aby przeciwdziałać tym problemom, niektórzy właściciele zwracają się do własności pracowniczej, która osadza odpowiedzialność społeczną w firmach. Badania pokazują, że firmy należące do pracowników mają wyższą wydajność, większą odporność i niższe obroty. UE nie ma jednak wsparcia legislacyjnego i instytucjonalnego dla takich przemian. Kraje takie jak USA, Wielka Brytania i Kanada przyjęły Pracownicze Plany Akcjonariatu (ESOP), które pozwalają pracownikom na zbiorowe kupowanie akcji bez osobistych inwestycji, wspierane przez rządowe mechanizmy finansowe. W Stanach Zjednoczonych 10% prywatnej siły roboczej jest zatrudnione przez firmy ESOP, z których wiele powstało w celu sprostania wyzwaniom związanym z sukcesją. W Wielkiej Brytanii wykupy pracownicze stały się drugim najpopularniejszym rozwiązaniem sukcesyjnym. Słowenia wprowadza model ESOP do UE, ale zwiększenie skali jest możliwe tylko dzięki odpowiednim instrumentom finansowym i rzecznictwu na szczeblu UE.