Obecnie modernizacja europejskich sieci energetycznych - projektowanie pożądanej architektury, systemów i ich budowa - nie nadąża za potrzebami. Stwarza to strukturalne zaległości z ryzykiem długoterminowych przerw w dostawie prądu. Proponuję, aby UE opracowała znormalizowaną politykę na rzecz odporności sieci energetycznych, w szczególności w przypadku zbliżających się lub faktycznych przerw w dostawie energii elektrycznej. W przypadku gdy punktem wyjścia jest to, że połączenie zapewnia pewność (obecność pochodzi z innego miejsca), system ten nie działa, jeśli połączenia te same zawodzą z powodu uciążliwości, sabotażu lub innych okoliczności kryzysowych. Brakującym elementem jest to, że części sieci muszą być w stanie samodzielnie uruchomić się ponownie, kontynuować działanie i zapewnić ciągłość. Na poziomie mikro jest to już możliwe, w wielu miejscach jest wystarczająco dużo paneli słonecznych / wiatraków do codziennego wyposażenia w energię i podłączonych do systemów baterii lub innych zasobów tych awaryjnych urządzeń energetycznych. W ekscytujących czasach ważne jest, aby stały się one powszechnie akceptowanym standardem dla budynków, a zwłaszcza dla usług użyteczności publicznej (usług). Dotychczas zbyt mało uwagi poświęcano odporności wśród użytkowników końcowych. Dzięki ukierunkowanej polityce, zachętom i normom UE może stać się znacznie bardziej odporna na kryzysy spowodowane niestabilnością polityczną, sabotażem, klęskami żywiołowymi i wszystkim, co zagraża naszym dostawom energii.