Jedna czwarta obywateli UE deklaruje niepełnosprawność, czyli ponad 100 mln osób. Jednak według Europejskiego Trybunału Obrachunkowego działania UE na rzecz wspierania osób z niepełnosprawnościami miały jedynie ograniczony wpływ. Osoby niepełnosprawne nadal borykają się z wieloma formami dyskryminacji i barier w życiu codziennym. Wiele budynków publicznych i systemów transportowych pozostaje niedostępnych. W miejscu pracy są one niedostatecznie reprezentowane i nie mają odpowiedniego wsparcia, aby pozostać zatrudnionymi. Dzieci niepełnosprawne mają trudności z dostępem do edukacji włączającej, która odpowiada ich potrzebom. Ponadto borykają się one z poważnymi przeszkodami w dostępie do opieki zdrowotnej, sportu, kultury i uczestnictwa w życiu politycznym. Te bariery systemowe przyczyniają się do znacznie większego ryzyka wykluczenia społecznego i ubóstwa. Oczywiście państwa członkowskie odgrywają kluczową rolę, ale UE musi przewodzić i naciskać na bardziej zdecydowane działania. Chociaż w strategii UE w sprawie niepełnosprawności na lata 2021–2030 wyznaczono ambitne cele, obecny system monitorowania nie pokazuje wyraźnie, w jaki sposób fundusze UE poprawiają życie osób z niepełnosprawnościami. Aby zlikwidować te luki, UE powinna znacznie zwiększyć swoje finansowanie na poprawę dostępności, inwestować w programy edukacji włączającej, wspierać inicjatywy integracji zawodowej i uruchamiać kampanie uświadamiające w celu zwalczania stereotypów. Wzmocnienie tych działań jest nie tylko kwestią praw, ale ma zasadnicze znaczenie dla budowania bardziej sprawiedliwej Europy, w której każdy może żyć z godnością i niezależnością, niezależnie od zdolności.