Co pięć lat, w noc przed spotkaniem na polanie, nie śpię. Może to ogień, albo cisza. O świcie spakowałem mój stary kamień, ten sam, który przed laty umieściłem w kręgu, kiedy zostałem zaproszony do ponoszenia odpowiedzialności. Ścieżka do zbierania wiatrów przez wysoką trawę i korzenie drzew; Dzieci biegną przed nami, boso i śmiejąc się, mijają starszych idących powoli. W centrum, na polanie, popiół pokrywa węgle z ostatniego cyklu, trzymane przez starą miedzianą miskę. Jest to ważny moment dla naszego społeczeństwa, zbiorowa pauza, aby spojrzeć wstecz i wymienić, co należy kontynuować. Węgle są karmione sosną nasączoną żywicą, a płomienie łapią się stopniowo, powoli ożywając. Później zbierzemy się ponownie; Jak zawsze, w kręgach. Koła obywatelskie zastanowią się nad tym, co widzieliśmy w ostatnich latach, co mówi nam gleba i co wymaga dostosowania. Starsi – którzy w normalnych czasach podejmują decyzje dla dobra społeczeństwa – w przyszłym tygodniu zadają pytania kręgom obywatelskim i usiądą wśród nas. Kiedy rozpoczyna się nowy cykl, nowi stewardzi będą słuchać, pomagając zrozumieć, co jest słyszane. Myślę, że mogą mówić o zmianach klimatycznych, na które musimy się przygotować, nasionach, które zasadzimy w przyszłym sezonie, lub o nowym porozumieniu w sprawie praw do wody. Niektóre rzeczy mogą się zmienić. Niektórzy mogą wrócić. Ale na razie ogień płonie i nikt nie jest sam. Tak zaczynamy od nowa.