Na Forum Obywatelskim siedzę obok babci. Dokonujemy przeglądu najnowszych planów przystosowania się do zmiany klimatu, opracowanych wspólnie przez obywateli w każdym wieku. Decyzje nie są łatwe, ale są przejrzyste i oparte na najlepszej dostępnej wiedzy. Pamięta czasy, kiedy przyszłość była czymś do kontrolowania dzięki odgórnym strategiom, które próbowały ją zablokować. Ale dziś traktujemy go bardziej jak wspólny horyzont, ukształtowany przez dowody, pamięć i troskę. Akceptujemy niepewność, ale jej nie ignorujemy. Przed podjęciem jakiejkolwiek ważnej decyzji przeprowadzamy konsultacje przyrodnicze. Naukowcy, artyści, obywatele, młodzi i starzy, spotykają się, aby interpretować sygnały z ekosystemów w ramach naszego procesu demokratycznego. Prosimy o: Co jest dobre dla tych, którzy nas ścigają? Czego potrzebuje żyjący świat, aby się rozwijać? Traktujemy nasze środowisko naturalne jako partnera do współpracy. Babcia mówi, że nasze instytucje się zmieniły. Rządzimy teraz poprzez równowagę głosu i struktury, zgromadzeń, lokalnych inicjatyw i odpowiedzialnych instytucji działających w porozumieniu. Sprawiedliwość nie kończy się na dochodach lub tożsamości. Budżet emisji dwutlenku węgla jest dzielony między pokoleniami, a opieka przepływa przez systemy sprzyjające włączeniu społecznemu osób starszych. Technologia nie jest czczona. Każda istotna innowacja jest weryfikowana przez panele międzypokoleniowe. Unia Europejska, której jestem częścią, jest głosem kooperatywnym, budującym umowy, które trwają, a jednocześnie nie boją się sporów, gdy w grę wchodzi sprawiedliwość, klimat lub pokój. Przyszłość zwykła czuć się odległa. Widzę to w każdej decyzji, którą podejmujemy.