Populacja staje się coraz bardziej szara i nie jesteśmy na to przygotowani. Starzenie się jest uniwersalnym doświadczeniem i nie musi rymować się z samotnością, niepełnosprawnością i zależnością od innych. Dziś seniorzy, których zdrowie się pogarsza, albo wycofują się z życia społecznego i zostają w domu, albo, gdy ich stan jeszcze bardziej się pogorszy, przenoszą się do domu opieki. Ogromna część osób starszych nie pasuje do żadnej z tych opcji, chociaż nadal potrzebuje pewnego rodzaju wsparcia w codziennym życiu - są aktywne i żywe, ale same zmagają się ze starzeniem. Aby przedstawić kontekst, w 2018 r. 4 na 10 kobiet w UE w wieku 65 lat lub starszych mieszkało samotnie, a około jedna dziesiąta osób starszych była obciążona kosztami mieszkaniowymi. Dziś najprawdopodobniej jeszcze więcej osób starszych ma trudności z zakupem mieszkania. Jestem przekonany, że co-housing to świetne rozwiązanie tego wyzwania. Jest to rodzaj wspólnego mieszkania, w którym seniorzy mieszkają razem w otoczeniu społeczności. Korzyści? Przystępny koszt (podzielony przez wszystkich mieszkańców), dostępna przestrzeń zaprojektowana z myślą o potrzebach osób starszych, dostępne usługi wsparcia (opieka zdrowotna, przygotowywanie posiłków, transport), niezależność, zwalczanie samotności i wreszcie - wzajemne wsparcie i interakcje społeczne. Badania pokazują, że więź społeczna pomaga seniorom pozostać ostrymi i szczęśliwymi, poprawiając elastyczność poznawczą i zdrowie psychiczne. Współmieszkania powinny być rozwijane w trybie pilnym, przy wsparciu finansowym ze strony UE, państw członkowskich lub samorządów lokalnych.