Akty altruizmu i wzajemnej pomocy poprawiają samopoczucie psychiczne poprzez wspieranie celu i zmniejszanie stresu. Przyjęcie kultury nieodpłatnej wymiany i solidarności międzypokoleniowej może stworzyć bardziej odporne społeczności miejskie i poprawić jakość życia. Włączenie programów mentorskich, inicjatyw wolontariackich i prac społecznych do programów szkolnych wzbogaciłoby rozwój osobisty i wzmocniłoby struktury społeczne, zapewniając zdolność adaptacji w czasach kryzysu. W społeczeństwach zdominowanych przez indywidualizm i presję gospodarczą nieodpłatna wymiana i wzajemne wsparcie mogą sprzyjać spójności, dobrobytowi i odporności. Dobrowolne dzielenie się usługami, wiedzą i zasobami buduje zaufanie i solidarność. Młodsze pokolenia czerpią korzyści z interakcji międzypokoleniowych – pomagając osobom starszym w korzystaniu z technologii, angażując się w projekty społeczne i ucząc się na podstawie ich mądrości – rozwijając poczucie odpowiedzialności i przynależności. Wsparcie międzypokoleniowe zmniejsza również obciążenia gospodarcze dzięki wzajemnemu dzieleniu się. Emeryci mogą oferować wsparcie emocjonalne, opiekę mentorską lub opiekę nad dziećmi, podczas gdy młodsze osoby mogą zapewnić towarzystwo, pomoc fizyczną, opiekę nad zwierzętami domowymi i zwiększone poczucie bezpieczeństwa. Nauczenie dzieci wartości dzielenia się i zrównoważonego rozwoju może zmniejszyć nadmierną konsumpcję, kompulsywne zachowania i izolację. Promowanie kultury wolnej wymiany i wzajemnej pomocy mogłoby łatwo i opłacalnie wzmocnić więzi społeczne, czyniąc miasta bardziej połączonymi, współczującymi i nadającymi się do życia dla wszystkich.