Zwłaszcza w Europie Środkowej i Wschodniej rośnie przepaść między tym, czego domagają się młodsi w porównaniu ze starszymi grupami demograficznymi. To nie tylko wyczerpuje się w poleganiu starszych osób na pewnego rodzaju polityce emerytalnej, ale idzie tak daleko, jak ogólna wizja przyszłości ich narodu. Wizja ta w coraz większym stopniu odbiega od wizji młodszego pokolenia ze względu na nieokreślone koncepcje, w szczególności: „Ochrona wartości kulturowych i rodzinnych oraz suwerenności”. Bardziej konserwatywne rządy mogą przekonująco wykorzystać te argumenty, aby utrzymać większość głosów przy pomocy starszych grup demograficznych, jednocześnie wymuszając lub opóźniając idealną postępową ścieżkę narodu w kształtowaniu polityki, reformach instytucji publicznych i redystrybucji podatków. Moim zdaniem jedną z głównych przyczyn jest to, że starsi demografowie nie czują się prawdziwymi obywatelami UE. Mają bardzo małe lub bardzo przestarzałe zrozumienie Unii, postrzegają ją jako czysto transakcyjną. Kontrastuje to z wizją młodszych, którzy widzą nieskończone możliwości i ważne wartości związane z byciem obywatelem UE. Moją poprawką byłoby zalecenie nacisku na uproszczoną literaturę UE (wartości, perspektywy, funkcjonowanie, zalety wdrażanych polityk) skierowaną specjalnie do osób w wieku powyżej 50 lat. Przy odpowiednim wykorzystaniu organizacji pozarządowych, stron internetowych, reklam uważam, że powinien istnieć sposób na przełamanie bariery, która obecnie otacza starsze pokolenia.