Wyobrażam sobie Unię Europejską, która jest międzypokoleniowa, inkluzywna i solidarna. Unia, w której każdy etap życia jest uznawany za swoją wyjątkową wartość i wkład w społeczeństwo. Unia, w której wiek nie jest już podstawą dyskryminacji. Aby urzeczywistnić tę wizję, osoby starsze nie powinny być postrzegane jako obciążenie ekonomiczne. Stanowią one cenny atut dla naszych społeczeństw, oferując im czas, umiejętności i doświadczenie życiowe – zwłaszcza dzięki nieformalnej opiece i wolontariatowi. UE musi zatem podjąć zdecydowane działania przeciwko dyskryminacji ze względu na wiek, począwszy od wdrożenia konkretnego planu działania na rzecz zwalczania starości: https://www.age-platform.eu/sites/default/files/AgeEqualityStrategy_FINAL.pdf Ponadto należy wspierać stały dialog międzypokoleniowy za pośrednictwem specjalnych przestrzeni demokratycznych. Ustanowienie zgromadzeń obywatelskich na szczeblu lokalnym, krajowym i europejskim (w oparciu o francuską „Konwencję obywatelską na rzecz klimatu”) umożliwiłoby osobom w każdym wieku i ze wszystkich środowisk wspólne rozważanie pilnych kwestii społecznych, takich jak transformacja ekologiczna, mieszkalnictwo i włączenie cyfrowe. Zgromadzenia te muszą mieć rzeczywisty wpływ na podejmowanie decyzji publicznych, przyczyniając się do budowania silniejszego poczucia wspólnoty poprzez wzajemne zrozumienie i wspólną odpowiedzialność.