Jednym z obszarów, w których należy pilnie zająć się sprawiedliwością międzypokoleniową, jest polityka klimatyczna. Zmiana klimatu jest najpilniejszym przykładem tego, jak krótkoterminowe decyzje mogą mieć katastrofalne długoterminowe konsekwencje. Jednak młodzi ludzie – ci, którzy będą żyć z tymi konsekwencjami najdłużej – są często wykluczeni z kształtowania polityki mającej na celu ich rozwiązanie. Potrzebujemy wyraźnej zmiany w strategii klimatycznej UE: długoterminowe skutki muszą być traktowane priorytetowo w stosunku do natychmiastowych korzyści politycznych lub gospodarczych. Każda poważna decyzja środowiskowa powinna obejmować konsultacje z młodzieżą jako standardową praktykę, a nie wyjątek. Młodzieżowe rady ds. klimatu, zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym, powinny mieć rzeczywisty wpływ, z prawem głosu lub prawem doradczym w odpowiednich komitetach. Ponadto międzypokoleniowa sprawiedliwość klimatyczna powinna być nauczana w szkołach – nie tylko jako kwestia naukowa, ale jako odpowiedzialność obywatelska. Z drugiej strony starsze pokolenia powinny być zaangażowane w kampanie uświadamiające i projekty międzypokoleniowe, które łączą młodzież i seniorów w celu pracy nad inicjatywami na rzecz zrównoważonego rozwoju w ich społecznościach. Jeśli zmiana klimatu jest kryzysem, który obejmuje pokolenia, to reakcja musi być z założenia międzypokoleniowa. Europa może przewodzić, pokazując, że odpowiedzialność za środowisko jest wspólnym obowiązkiem – i że każdy głos, niezależnie od wieku, liczy się w budowaniu znośnej przyszłości.