Wyobrażam sobie UE, w której głosy wszystkich pokoleń – młodych, starych i pośrednich – są równie cenione w kształtowaniu naszej wspólnej przyszłości. Prawdziwie kwitnące społeczeństwo byłoby z założenia międzypokoleniowe: gdzie młodzież przynosi innowacje i energię, starsze pokolenia oferują mądrość i doświadczenie, a średnie pokolenia pomagają połączyć oba światy poprzez przywództwo i współpracę. Co powinno się teraz stać, aby stało się to realne? Każda ważna polityka – od klimatu po mieszkalnictwo i transformację cyfrową – powinna obejmować formalne konsultacje z radami młodzieży, sieciami seniorów i forami międzypokoleniowymi, aby zapewnić, że decyzje będą korzystne dla wszystkich grup wiekowych. Edukacja nie powinna kończyć się w szkole. Potrzebujemy solidnych programów, które pomogą starszym dorosłym pozostać zaangażowanymi w nowe technologie i wzmocnić umiejętności obywatelskie i demokratyczne młodych ludzi. Miasta powinny promować wspólne ośrodki społecznościowe, w których pokolenia mogą się spotykać, wymieniać pomysłami i budować relacje – od projektów współmieszkaniowych po ośrodki kultury w wieku mieszanym. Sprawiedliwość klimatyczna jest z natury międzypokoleniowa. Decyzje muszą uwzględniać długoterminowy wpływ na środowisko, a młodzież musi być aktywnie zaangażowana w strategie zrównoważonego rozwoju. Zjednoczona Europa zaczyna się od zjednoczonych pokoleń. Budujmy mosty, a nie mury między grupami wiekowymi – i opracujmy polityki, które pomogą każdemu obywatelowi, niezależnie od wieku, wnieść wkład w dobrze prosperujące społeczeństwo i czerpać z niego korzyści.