Niemożliwe jest rozważenie sprawiedliwości międzypokoleniowej bez zakwestionowania konstrukcji i celu naszego systemu gospodarczego. Nasz system gospodarczy musi zostać przekształcony w taki, który ma na celu zapewnienie dobrobytu ludziom i planecie, teraz i w przyszłości. Dzisiejszy paradygmat gospodarczy napędza krótkowzroczność, mówiąc nam, że krótkoterminowe miary PKB i wzrostu bogactwa materialnego są tym, do czego służy gospodarka. Centrowanie dobrobytu w projektowaniu gospodarczym i podejmowaniu decyzji oznacza przyjęcie prawdziwie długoterminowego i zapobiegawczego podejścia. Uczciwość międzypokoleniowa zagwarantowałaby, że obecne decyzje gospodarcze nie zaszkodzą możliwościom i zasobom dostępnym dla przyszłych pokoleń ani ich nie ograniczą. Ustanowienie komisarza UE ds. sprawiedliwości międzypokoleniowej było ważnym krokiem w tym kierunku, ale potrzebne są dalsze prace, aby wyraźnie powiązać program z potrzebą zmiany systemów gospodarczych. Inspiracją może być walijska ustawa o dobrostanie przyszłych pokoleń, która umieściła 7 nadrzędnych celów w zakresie dobrostanu w centrum procesu podejmowania decyzji politycznych i określiła pięć sposobów działania na rzecz osiągnięcia tych celów, przed którymi komisarz ds. przyszłych pokoleń pomaga utrzymać odpowiedzialność agencji rządowych. Należy przekształcić nie tylko „co” w kształtowaniu polityki, ale także „jak” poprzez znaczący udział społeczeństwa na wszystkich etapach procesu kształtowania polityki. W przewodniku dotyczącym projektowania polityki gospodarczej w zakresie dobrostanu szczegółowo omówiono tę kwestię, opierając się na zasadach przedstawionych na tym obrazie: