Sprawiedliwość międzypokoleniowa nie może być młodą kontra starą czy starą kontra młodą. I często zapomina się o grupach wiekowych w środku. Celem musi być zachowanie Europy, która jest warta życia dla wszystkich ludzi. Sprawiedliwość międzypokoleniowa powinna koncentrować się na możliwościach, jakie niesie ze sobą rosnąca oczekiwana długość życia, i podejmować działania, aby wykorzystać zdobyte lata - indywidualnie i dla społeczności. Szczególnie w dziedzinie mobilności, urbanistyki i urbanistyki zainteresowania dzieci i młodzieży są często bardzo podobne do zainteresowań osób starszych, np. pod względem dostępności miejsc docelowych środkami transportu publicznego lub dobrej infrastruktury chodników, zdecentralizowanych obiektów handlowych, stref odpoczynku i spotkań. A pokolenie kanapek musi zostać wydobyte z koła chomika. Nie może ona przechodzić bezpośrednio z wychowania dzieci do opieki nad starszym pokoleniem. W szczególności kobiety cierpią z powodu niesprawiedliwego podziału pracy opiekuńczej przez całe życie. Sprawiedliwość pokoleniowa oznacza również równość płci i uznanie pracy opiekuńczej za istotny wkład w funkcjonowanie społeczeństwa opartego na solidarności.