Op dit moment houdt modernisatie van de Europese stroomnetten - het ontwerpen van de gewenste architectuur, systemen en de bouw ervan - geen gelijke tred met de behoefte. Hierdoor onstaan structurele achterstanden met een risico op langdurige stroomuitval.

Ik stel voor dat de EU gestandaardiseerd beleid maakt voor veerkracht (resilience) van de stroomnetten, in het bijzonder bij dreigende uitval of feitelijke uitval (blackouts). Waar nu het uitgangspunt is dat verbondenheid borging biedt (stroom komt wel ergens anders vandaan) werkt dit systeem niet als die verbindingen zelf uitvallen door overlast, sabotage of andere crisis omstandigheden. Een missende bouwsteen is dat delen van de netwerken zelfstandig moeten kunnen herstarten, doordraaien en continuïteit kunnen bieden. Op micro niveau is dit al mogelijk, op vele plaatsen zijn voldoende zonnepanelen / windmolens voor een dagelijkse dotatie energie en gekoppeld aan accu systemen of andere hulpbronnen vormen deze noodstroom voorzieningen. In spannende tijden is het essentieel dat deze de breed geaccepteerde standaard worden voor gebouwen en zeker voor openbare nutsfuncties (diensten).

Er is tot nu toe te weinig aandacht voor resilience bij de eindgebruikers. Met gericht beleid, stimulering en standaards kan de EU zichzelf veel weerbaarder maken tegen crises door politieke instabiliteit, sabotage, natuurgeweld en alles wat onze energievoorziening bedreigt.