Vooral in Midden- en Oost-Europa is er een groeiende kloof tussen wat de jongere eist in vergelijking met oudere demografieën. Dit put zich niet alleen uit in de afhankelijkheid van ouderen van een soort pensioengerelateerd beleid, maar gaat zelfs zo ver als de algemene visie op de toekomst van hun land. Deze visie is steeds meer verschoven ten opzichte van de visie van de jongere generatie, als gevolg van ondefinieerbare concepten, met name: "De bescherming van culturele en gezinswaarden en soevereiniteit." Meer conservatieve regeringen kunnen deze argumenten overtuigend gebruiken om de meerderheid van de stemmen te behouden met behulp van de oudere demografie, terwijl ze het ideale progressieve pad van de natie in beleidsvorming, hervormingen van overheidsinstellingen en belastingherverdeling afdwingen of vertragen. Naar mijn mening komt een van de belangrijkste redenen voort uit het feit dat de oudere demografie zich niet als echte EU-burgers voelt. Zij hebben zeer weinig of zeer achterhaald inzicht in de Unie, zij beschouwen deze als louter transactioneel. Dit staat in contrast met de visie van de jongeren, die eindeloze mogelijkheden en belangrijke waarden ziet die gepaard gaan met het EU-burgerschap. Mijn oplossing zou zijn om vereenvoudigde EU-literatuur aan te bevelen (waarden, vooruitzichten, werking, voordelen van geïmplementeerd beleid) die specifiek gericht is op de 50+-demografie. Met het juiste gebruik van NGO's, websites, advertenties, geloof ik dat er een manier moet zijn om de barrière te doorbreken die nu de oudere generaties omringt.