Om Europeanen echt het gevoel te geven deel uit te maken van het Europese project, moeten zij rechtstreeks profiteren van de EU-begroting, onder meer door mee te werken aan gemeenschapsprojecten. Dergelijke benaderingen bestaan (bv. CLLD-methodologie & LEADER), maar er zijn er maar weinig. Een voorbeeld van zo'n gemeenschapsgerichte aanpak zijn energiegemeenschappen. Het potentieel voor gemeenschapseigendom van hernieuwbare energiebronnen in de EU is aanzienlijk. Tegen 2050 zou naar verwachting ongeveer 45 procent van de productie van hernieuwbare energie in handen kunnen zijn van EU-burgers, waarvan ongeveer een kwart via energiegemeenschappen zoals coöperaties zou kunnen komen. In een andere studie wordt geschat dat alleen al in 2030 het maatschappelijk potentieel van 176 miljard EUR kan worden benut door EU-burgers die willen investeren in energiecoöperaties, wat leidt tot een geaggregeerd productiepotentieel van 195 805 GWh per jaar. Momenteel maken de meeste energiegemeenschappen geen gebruik van EU-middelen omdat zij deze te ver en te bureaucratisch vinden. Via speciale éénloketsystemen of met de hulp van ondersteunende organisaties (bv. nationale federaties van energiegemeenschappen) moet de toegang tot EU-middelen worden vereenvoudigd, gecentraliseerd en versneld.