Ik stel me een toekomst voor waarin generaties elkaar ondersteunen en niet concurreren om hulpbronnen. Ouderen zouden niet langer als een economische last worden gezien en jongeren zouden niet langer als onverantwoord worden beschouwd. Het milieu zou baat hebben bij standaard groene technologieën, steden met geïntegreerde groene ruimten en hernieuwbare energie. Vervuiling zou geschiedenis worden en de klimaatverandering zou zich stabiliseren met concrete actie. Alle generaties zouden actief bij het onderwijs worden betrokken: jongeren zouden traditionele beroepen leren van ouderen, die in de digitale wereld worden geïnitieerd. Kennis wordt bidirectioneel overgedragen. Het huidige kapitalisme, gebaseerd op oneindige groei op een planeet met eindige hulpbronnen, vereist transformatie door ontgroei. Succes zou worden gemeten aan de hand van geluk, gezondheid van het ecosysteem en sociale cohesie, niet alleen het bbp. Werkweken zouden worden ingekort, consumptie zou bewust worden, producten zouden duren en worden gerepareerd, de economie zou zich verplaatsen via kortsluitingen. De sociale stelsels werken op basis van wederkerigheid: Jongeren investeren in ouderen, wetende dat zij op hun beurt ondersteund zullen worden. Ouderen zouden een bijdrage leveren door vrijwilligerswerk te doen en ervaringen door te geven. De verandering zou geleidelijk en billijk zijn, werknemers in vervuilende industrieën omkeren en ervoor zorgen dat het niet alleen het voorrecht van rijke landen wordt.