Alle EU-landen hebben het Verdrag inzake de rechten van het kind (VN-VRK) geratificeerd. Alle EU-landen hebben het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) geratificeerd. En drie decennia later heeft een pasgeboren kind dat in 2024 is geboren, op papier het recht om tot 2042 onder het VRK te worden beschermd omdat onze landen deze internationale verdragen hebben ondertekend en geratificeerd. Algemene opmerking nr. 26 legt de verantwoordelijkheden uit, maar als we eerlijk zijn, was dit allemaal duidelijk sinds de jaren negentig, vandaar het bestaan van deze verdragen. Door de machtsstructuren en ontoereikend bestuur staan we echter op het punt de haalbaarheid te verliezen om deze rechten uit te oefenen voor dit kind dat in 2024 is geboren, aangezien planetaire levensondersteunende systemen al verzwakken. Als je 50 jaar oud bent, is ongeveer 75% van alle uitstoot van fossiele brandstoffen in je leven gebeurd. Als je 85 bent, is dat ongeveer 90%. Ik word 72 in 2042, en ik vraag me af of ik moet hopen op genade in plaats van eerlijkheid. Maar hopen op onvoorwaardelijke genade is naïef. Daarom moet de huidige generatie aan de macht stoppen met het negeren van de verdragen waaraan zij gebonden zijn. Dit kan toekomstige generaties in staat stellen ook de mensenrechten te respecteren en ons veel beter te behandelen dan billijkheid zou impliceren. Het is geen gemakkelijke prestatie. Het negeren van verdragen simpelweg omdat er geen grote, krachtige lobby is met veel geld dat politici ertoe aanzet om ze te eren, zal later averechts werken. We moeten het vertrouwen van toekomstige generaties verdienen en stoppen met het beroven van hun toekomst.