In een EU waar generaties zich verenigen voor een bloeiende samenleving, leven mensen van alle leeftijden vandaag in een vreedzame wereld met een bloeiende natuurlijke omgeving en sociaal-economische systemen die hen in staat stellen hun beste leven te leiden – ze hebben toegang tot onderwijs, voedsel en huisvesting, ze kunnen het openbaar vervoer en de fiets gebruiken om te komen waar ze naartoe gaan, ze hebben toegang tot banen die hen voorzien van voldoende loon voor een goed leven. Aan het einde van hun beroepsleven hebben ze een pensioen dat hen in staat stelt om zonder financiële stress te leven. Hetzelfde geldt voor 50 jaar vanaf vandaag, nu die jongeren met pensioen gaan en overstappen van werk naar pensioen. Hetzelfde geldt 50 jaar later als hun kleinkinderen in hun plaats staan. Dit alles vereist beleidsvormingsprocessen om rekening te houden met de langetermijn- en transversale effecten van beleid op huidige en toekomstige generaties van alle leeftijden. Daartoe moet de EU instrumenten en methoden zoals strategische prognoses en geïntegreerde modellen gebruiken om op langere termijn te kijken. Silo's moeten worden overbrugd tussen beleidsterreinen, en normale niet-deskundige mensen, vooral jongeren als proxies voor generaties die nog niet geboren zijn, moeten worden geraadpleegd om hun behoeften, angsten en verlangens voor de wereld van vandaag en van de toekomst te kennen. Deze betrokkenheid moet betekenisvol zijn en een reële impact hebben op het beleid. Voorbeelden van instellingen voor toekomstige generaties en intergenerationele rechtvaardigheid uit de hele wereld kunnen voor de EU als voorbeeld dienen om van te leren en daarop voort te bouwen.