Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ για την υγεία είναι της τάξης των 4 δισ. EUR (μετά τη μείωση κατά 1 δισ. EUR που εφαρμόστηκε στις αρχές του 2024) και ότι το κόστος των προβλημάτων ψυχικής υγείας ισοδυναμεί με περισσότερα από 600 δισ. EUR ετησίως (άνω του 4 % του ΑΕΠ της ΕΕ), φαίνεται σκόπιμο να διατεθεί ένα ποσό που σχετίζεται με το εν λόγω κόστος ακύρωσης (και αυτό φαίνεται να είναι υψηλότερο από τα 10 εκατομμύρια ευρώ που έχουν ήδη διατεθεί για τη στήριξη της προαγωγής της ψυχικής υγείας στις κοινότητες, με έμφαση στις ευάλωτες ομάδες όπως τα παιδιά, οι νέοι και οι μεταναστευτικοί ή προσφυγικοί πληθυσμοί). Μόνο για να τονιστεί ότι οι δαπάνες που εξετάζονται περιλαμβάνουν άμεσες (π.χ. ιατρικές υπηρεσίες, νοσηλείες, φάρμακα,...) και έμμεσες (π.χ. απώλεια παραγωγικότητας, αναπηρία, πρόωρη συνταξιοδότηση,...) δαπάνες. Οι δαπάνες αυτές κατανέμονται σε διάφορες ομάδες, μεταξύ των οποίων επισημαίνω: 1) Ασθενείς με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, με πολύ μεταβλητό κόστος ανάλογα με τη σοβαρότητα. 2) Άτομα με άνοια, με το υψηλότερο κόστος ανά άτομο. 3) Ασθενείς με κατάθλιψη, η οποία αντιπροσωπεύει το 44 % των συνολικών δαπανών για ψυχικές ασθένειες. 4) Πρόσωπα αποκλεισμένα από την αγορά εργασίας, τα οποία προσθέτουν έμμεσο κόστος (π.χ. χαμηλή παραγωγικότητα, αποκλεισμός από την αγορά εργασίας λόγω ψυχικών διαταραχών κ.λπ.). 5) Ασθενείς με κοινές ψυχικές διαταραχές (κατάθλιψη, άγχος και σωματοποιήσεις). Με την επιδείνωση ότι τα ψυχικά προβλήματα παρατηρούνται σε νεότερες και νεότερες ηλικίες.