Προκειμένου οι Ευρωπαίοι να αισθάνονται πραγματικά μέρος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, θα πρέπει να επωφελούνται άμεσα από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, μεταξύ άλλων με τη συνδημιουργία έργων σε επίπεδο κοινότητας. Τέτοιες προσεγγίσεις υπάρχουν (π.χ. μεθοδολογία CLLD & LEADER), αλλά είναι λίγες και πολύ μεταξύ τους. Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας προσέγγισης με βάση την κοινότητα είναι οι ενεργειακές κοινότητες. Οι δυνατότητες κοινοτικής ιδιοκτησίας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην ΕΕ είναι σημαντικές. Μέχρι το 2050, προβλέπεται ότι περίπου το 45 % της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσε να ανήκει σε πολίτες της ΕΕ, περίπου το ένα τέταρτο των οποίων θα μπορούσε να προέρχεται από ενεργειακές κοινότητες, όπως οι συνεταιρισμοί. Μια άλλη μελέτη εκτιμά ότι μέχρι το 2030 και μόνο, υπάρχει το κοινωνικό δυναμικό ύψους 176 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από τους πολίτες της ΕΕ που επιθυμούν να επενδύσουν σε ενεργειακούς συνεταιρισμούς, οδηγώντας σε συνολικό δυναμικό παραγωγής 195,805 GWh ετησίως. Επί του παρόντος, οι περισσότερες ενεργειακές κοινότητες δεν συμμετέχουν σε κονδύλια της ΕΕ, δεδομένου ότι τις θεωρούν υπερβολικά μακρινές και γραφειοκρατικές. Μέσω ειδικών υπηρεσιών μίας στάσης ή μέσω της βοήθειας υποστηρικτικών οργανώσεων (π.χ. εθνικές ομοσπονδίες ενεργειακών κοινοτήτων), η πρόσβαση στα κονδύλια της ΕΕ θα πρέπει να απλουστευθεί, να συγκεντρωθεί και να επιταχυνθεί.