Ο πληθυσμός γίνεται όλο και πιο γκρίζος και δεν είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Η γήρανση είναι μια παγκόσμια εμπειρία και δεν χρειάζεται να κάνει ομοιοκαταληξία με τη μοναξιά, την αναπηρία και την εξάρτηση από τους άλλους. Σήμερα, οι ηλικιωμένοι πολίτες των οποίων η υγεία μειώνεται είτε αποσύρονται από την κοινωνική ζωή και μένουν στο σπίτι είτε, όταν η κατάστασή τους έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, μετακομίζουν σε οίκο ευγηρίας. Ένα τεράστιο μέρος των ηλικιωμένων δεν ταιριάζει σε καμία από αυτές τις επιλογές, αν και εξακολουθούν να χρειάζονται κάποιου είδους υποστήριξη στην καθημερινή ζωή — είναι δραστήριοι και ζωντανοί, αλλά αγωνίζονται μόνο με τη γήρανση. Για να δοθεί το πλαίσιο, το 2018, 4 στις 10 γυναίκες στην ΕΕ ηλικίας 65 ετών και άνω ζούσαν μόνες και περίπου το ένα δέκατο των ηλικιωμένων αντιμετώπισαν επιβάρυνση από το κόστος στέγασης τους. Σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, ακόμη περισσότεροι ηλικιωμένοι άνθρωποι δυσκολεύονται να πληρώσουν οικονομικά τη στέγαση τους. Είμαι πεπεισμένος ότι η συγκατοίκηση είναι μια εξαιρετική λύση σε αυτή την πρόκληση. Είναι ένα είδος συνεργατικής στέγασης όπου οι ηλικιωμένοι ζουν μαζί σε ένα περιβάλλον κοινότητας. Οφέλη; Προσιτό κόστος (διαιρούμενο από όλους τους κατοίκους), προσβάσιμος χώρος σχεδιασμένος με γνώμονα τις ανάγκες των ηλικιωμένων, υποστηρικτικές υπηρεσίες (υγειονομική περίθαλψη, προετοιμασία γευμάτων, μεταφορές), ανεξαρτησία, καταπολέμηση της μοναξιάς και, τέλος, αμοιβαία υποστήριξη και κοινωνική αλληλεπίδραση. Η έρευνα δείχνει ότι η κοινωνική σύνδεση βοηθά τους ηλικιωμένους να παραμείνουν αιχμηρά και ευτυχισμένα, βελτιώνοντας τη γνωστική ευελιξία και την ψυχική υγεία. Η από κοινού στέγαση θα πρέπει να αναπτυχθεί επειγόντως, με χρηματοδοτική στήριξη από την ΕΕ, τα κράτη μέλη ή τις τοπικές κυβερνήσεις.