Η αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών είναι πιο αποτελεσματική εντός της οικογένειας, η οποία παραμένει ο κύριος πάροχος στήριξης για τα εξαρτώμενα παιδιά, τους νεότερους ενήλικες και τους ηλικιωμένους που χρήζουν φροντίδας. Ως εκ τούτου, οι οικογενειακές πολιτικές είναι καίριας σημασίας για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Δεύτερον, η διαγενεακή δικαιοσύνη αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι οικονομικοί πόροι και η εξουσία λήψης αποφάσεων κατανέμονται σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, αλλά και για το πώς τα άτομα μπορούν να συμβάλουν σε ένα δίκαιο και ισορροπημένο από ηλικία μοντέλο του κράτους πρόνοιας. Για παράδειγμα, η μεταγενέστερη συνταξιοδότηση ή/και οι ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας σε μεγαλύτερη ηλικία θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης για τα συνταξιοδοτικά συστήματα. Ωστόσο, για να είναι δίκαιο, αυτό θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ικανότητα των ατόμων να εργάζονται περισσότερο, π.χ. ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους, την οικογενειακή τους κατάσταση, την εκπαίδευση, τις ευκαιρίες διά βίου μάθησης και την πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Τόσο οι πολιτικές για την οικογένεια όσο και για την αγορά εργασίας θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι οι οικογένειές μας διαφοροποιούνται από την άποψη των κοινωνικοδημογραφικών χαρακτηριστικών, όπως η ηλικία, η υγεία, η σύνθεση της οικογένειας, η εκπαίδευση ή η εθνικότητα. Αυτό θα επηρεάσει την ικανότητα διαφορετικών οικογενειών σε διαφορετικές περιοχές και τόπους να προσαρμοστούν στην αγορά εργασίας ή σε νέες προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή. Ο διάλογος μεταξύ των γενεών, λαμβάνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα, τις εμπειρίες και τις προοπτικές των ανθρώπων όλων των ηλικιών, είναι απαραίτητος για να διασφαλιστεί ότι καμία γενιά δεν θα μείνει στο περιθώριο.