Ειδικά στα τμήματα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, υπάρχει αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των απαιτήσεων των νεότερων σε σύγκριση με τα παλαιότερα δημογραφικά στοιχεία. Αυτό δεν εξαντλείται απλώς στην εξάρτηση των ηλικιωμένων από κάποιο είδος πολιτικής που σχετίζεται με τις συντάξεις, αλλά φτάνει μέχρι το συνολικό όραμα για το μέλλον της χώρας τους. Όλο και περισσότερο, το όραμα αυτό απομακρύνεται από το όραμα της νεότερης γενιάς, λόγω απροσδιόριστων εννοιών, ιδίως: «Η προστασία των πολιτιστικών και οικογενειακών αξιών και της κυριαρχίας». Οι περισσότερες συντηρητικές κυβερνήσεις μπορούν πειστικά να χρησιμοποιήσουν αυτά τα επιχειρήματα για να διατηρήσουν την πλειοψηφία των ψήφων με τη βοήθεια των παλαιότερων δημογραφικών στοιχείων, ενώ αναγκάζουν —ή καθυστερούν— την ιδανική προοδευτική πορεία του έθνους στη χάραξη πολιτικής, στις μεταρρυθμίσεις των δημόσιων θεσμών και στην αναδιανομή των φόρων. Κατά την άποψή μου, ένας από τους κύριους λόγους πηγάζει από το γεγονός ότι τα παλαιότερα δημογραφικά στοιχεία δεν αισθάνονται ως πραγματικοί πολίτες της ΕΕ. Έχουν πολύ μικρή ή πολύ παρωχημένη αντίληψη για την Ένωση, την βλέπουν ως καθαρά συναλλακτική. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το όραμα των νεότερων, το οποίο βλέπει ατελείωτες ευκαιρίες και σημαντικές αξίες που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη της ΕΕ. Η λύση μου θα ήταν να προτείνω την προώθηση της απλουστευμένης βιβλιογραφίας της ΕΕ (αξίες, προοπτικές, λειτουργία, πλεονεκτήματα των εφαρμοζόμενων πολιτικών) ειδικά με στόχο τα 50+ δημογραφικά στοιχεία. Με την κατάλληλη αξιοποίηση των ΜΚΟ, των ιστότοπων, των διαφημίσεων, πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρξει ένας τρόπος για να σπάσει το φράγμα που περιβάλλει τώρα τις παλαιότερες γενιές.