Μέχρι το 2050, η νεολαία (ηλικίας 15-29 ετών) προβλέπεται να μειωθεί, οι ηλικιωμένοι +65 αναμένεται να αυξηθούν. Τα μουσεία πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους ως διαγενεακούς κοινωνικούς κόμβους: ζωντανοί χώροι όπου ηλικιωμένοι και νεότεροι ενήλικες συνδέονται, συμμετέχουν και μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο, αναπτύσσοντας αμοιβαία υποστήριξη. Τα μουσεία μπορούν να σχεδιάσουν προγράμματα αστικής γενιάς για τη δημιουργία χώρων διαλόγου και πολιτιστικής συμμετοχής, την προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της συνοχής της κοινότητας, την προώθηση της έρευνας και της εκπαίδευσης και την προώθηση των οφελών για την υγεία (ICOM). Εάν τα μουσεία επανεξετάζονταν ως ISB για ηλικιωμένους και νέους ενήλικες (όχι μόνο για παιδιά), αυτό θα: 1. ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης με την αντιμετώπιση της απομόνωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού τόσο των νεότερων όσο και των ηλικιωμένων· 2. να διευκολύνουν τη μεταφορά γνώσεων μεταξύ των γενεών, όπως οι ψηφιακές δεξιότητες από τους νεότερους στους ηλικιωμένους και η καθοδήγηση από τους ηλικιωμένους στους νεότερους ενήλικες· 3. να συμμετέχουν ενεργά οι ΕΕΑΚ (εκτός εκπαίδευσης, απασχόλησης ή κατάρτισης) και οι συνταξιούχοι σε σημαντικούς ρόλους. Αυτό θα μπορούσε να έχει κλιμακούμενες κοινωνικές επιπτώσεις, όπως: 1. Εξοικονόμηση δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης· 2. Συμβολή στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων των ΕΕΑΚ ώστε να βοηθηθούν στην εύρεση εργασίας ή ενδιαφέροντος για σπουδές, μειώνοντας έτσι το ποσοστό των ΕΕΑΚ· 3. Συμμετοχή των συνταξιούχων σε ενεργούς ρόλους για τη μείωση της οικονομικής πίεσης. 4. Αξιοποίηση εταιρικών σχέσεων με ΜΚΟ και τοπικές ενώσεις που δραστηριοποιούνται ήδη για τον σκοπό αυτό· 5. Συμπράξεις με ακαδημαϊκά ιδρύματα και φορείς χάραξης πολιτικής για την αξιολόγηση και την υποστήριξη του έργου ως περιπτωσιολογικής μελέτης που επικυρώνει την πρόταση πολιτικής της ΕΕ.