Μια επιτυχημένη πορεία προς την επίτευξη ισότητας μεταξύ των γενεών στην ΕΕ έγκειται στην προώθηση μιας νοοτροπίας αμοιβαίας ευθύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τις δικές μας ανάγκες ενώ επιδιώκουμε ενεργά να κατανοήσουμε και να υποστηρίξουμε τις ανάγκες των άλλων. Πολύ συχνά, οι νεότεροι επικεντρώνονται στην εκπαίδευση, την ψηφιακή καινοτομία και τη δράση για το κλίμα, ενώ οι παλαιότερες γενιές ενδιαφέρονται περισσότερο για την υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις και την ασφαλή γήρανση. Μια μεγάλη πρόκληση είναι ότι οι νέοι δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις ανησυχίες της γήρανσης, ακριβώς όπως οι παλαιότερες γενιές μπορεί να δυσκολευτούν να κατανοήσουν τις ραγδαίες πολιτιστικές και τεχνολογικές αλλαγές που διαμορφώνουν τη νεότερη ζωή. Μια βασική λύση είναι ο διάλογος μεταξύ των γενεών που δημιουργεί τόσο επίσημες όσο και ανεπίσημες πλατφόρμες για άτομα όλων των ηλικιών για να ανταλλάξουν ιδέες και να εκφράσουν ανησυχίες. Αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν δημόσια φόρουμ, διαβουλεύσεις σε επίπεδο ΕΕ, έργα τοπικών κοινοτήτων και ψηφιακούς χώρους. Για την επιτυχία αυτών των διαλόγων, ένας ουδέτερος, αμερόληπτος διαμεσολαβητής είναι απαραίτητος για τη διευκόλυνση του συμβιβασμού και την πρόληψη των συγκρούσεων. Ο στόχος δεν είναι ο καθένας να πάρει ό, τι θέλει, αλλά όλοι να αισθάνονται ότι ακούγονται, εκτιμώνται και γίνονται σεβαστοί. Σε επίπεδο πολιτικής, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα πρέπει να εφαρμόσουν εκτιμήσεις επιπτώσεων μεταξύ των γενεών για όλους τους σημαντικούς νόμους και πρωτοβουλίες — ακριβώς όπως οι περιβαλλοντικές εκτιμήσεις είναι πλέον τυποποιημένες. Αυτό θα βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι οι πολιτικές αποφάσεις αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες και τα συμφέροντα όλων των γενεών, τόσο του παρόντος όσο και του μέλλοντος.