Είναι αδύνατο να εξετάσουμε τη διαγενεακή δικαιοσύνη χωρίς να ανακρίνουμε τον σχεδιασμό και τον σκοπό του οικονομικού μας συστήματος. Το οικονομικό μας σύστημα πρέπει να μετατραπεί σε ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να προσφέρει ευημερία στους ανθρώπους και τον πλανήτη, τώρα και στο μέλλον. Το σημερινό οικονομικό παράδειγμα οδηγεί σε βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα λέγοντάς μας ότι οι βραχυπρόθεσμοι δείκτες του ΑΕΠ και η αύξηση του υλικού πλούτου είναι αυτό για το οποίο είναι μια οικονομία. Η εστίαση της ευημερίας στον οικονομικό σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων σημαίνει την υιοθέτηση μιας πραγματικά μακροπρόθεσμης και προληπτικής προσέγγισης. Η δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών θα διασφαλίσει ότι οι ευκαιρίες και οι πόροι που διατίθενται για τις μελλοντικές γενιές δεν βλάπτονται ούτε περιορίζονται από τις τρέχουσες οικονομικές αποφάσεις. Η σύσταση Επιτρόπου της ΕΕ για τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών αποτελεί σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά απαιτούνται περισσότερες προσπάθειες για να συνδεθεί ρητά η ατζέντα με την ανάγκη αλλαγής των οικονομικών συστημάτων. Έμπνευση μπορεί να αντληθεί από τον ουαλικό νόμο για την ευημερία των μελλοντικών γενεών, ο οποίος έχει θέσει 7 πρωταρχικούς στόχους ευημερίας στο επίκεντρο της λήψης αποφάσεων πολιτικής και έχει καθορίσει πέντε τρόπους εργασίας για την επίτευξη αυτών των στόχων, στους οποίους ο Επίτροπος για τις μελλοντικές γενιές συμβάλλει στη διατήρηση της λογοδοσίας των κυβερνητικών υπηρεσιών. Δεν είναι μόνο το «τι» της χάραξης πολιτικής που πρέπει να μετασχηματιστεί, αλλά και το «πώς», μέσω της ουσιαστικής συμμετοχής του κοινού σε όλα τα στάδια της διαδικασίας πολιτικής. Ο Οδηγός Σχεδιασμού Οικονομίας Ευεξίας μιλάει για αυτό λεπτομερώς, με βάση τις αρχές αυτής της εικόνας: