Σε μια ΕΕ όπου οι γενιές ενώνονται για μια ακμάζουσα κοινωνία, οι άνθρωποι όλων των ηλικιών σήμερα ζουν σε έναν ειρηνικό κόσμο με ένα ακμάζον φυσικό περιβάλλον και κοινωνικοοικονομικά συστήματα που τους επιτρέπουν να ζήσουν την καλύτερη ζωή τους — έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, την τροφή και τη στέγαση, μπορούν να χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες και τα ποδήλατα για να φτάσουν εκεί που πηγαίνουν, έχουν πρόσβαση σε θέσεις εργασίας που τους παρέχουν επαρκή αμοιβή για μια καλή ζωή. Στο τέλος του επαγγελματικού τους βίου, έχουν σύνταξη που τους επιτρέπει να ζουν χωρίς οικονομικό άγχος. Το ίδιο ισχύει σε 50 χρόνια από σήμερα, καθώς οι νέοι αυτοί συνταξιοδοτούνται και μετατοπίζονται από τις θέσεις εργασίας στις συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει 50 χρόνια αργότερα, καθώς τα εγγόνια τους στέκονται στη θέση τους. Όλα αυτά απαιτούν διαδικασίες χάραξης πολιτικής για να ληφθούν υπόψη οι μακροπρόθεσμες και οριζόντιες επιπτώσεις των πολιτικών στις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές όλων των ηλικιών. Για να επιτευχθεί αυτό, η ΕΕ πρέπει να χρησιμοποιήσει εργαλεία και μεθόδους, όπως η στρατηγική πρόβλεψη και τα ολοκληρωμένα μοντέλα, ώστε να φαίνονται μακροπρόθεσμα. Τα σιλό πρέπει να γεφυρωθούν μεταξύ των τομέων πολιτικής και των κανονικών μη ειδικών ατόμων, ιδίως των νέων ως πληρεξουσίων για γενιές που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, πρέπει να ζητείται η γνώμη τους για να γνωρίζουν τις ανάγκες, τους φόβους και τις επιθυμίες τους για τον κόσμο του σήμερα και του μέλλοντος. Η δέσμευση αυτή πρέπει να έχει νόημα και να έχει πραγματικό αντίκτυπο στην πολιτική. Παραδείγματα θεσμών για τις μελλοντικές γενιές και η δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών από όλο τον κόσμο μπορούν να χρησιμεύσουν ως παραδείγματα για να αντλήσει διδάγματα και να αξιοποιήσει η ΕΕ.