Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σεβασμός και, γενικά, η ανατροφή ενός ατόμου βασίζεται στην πρώιμη παιδική ηλικία. Ένα παιδί είναι σαν ένα σφουγγάρι πλυσίματος που απορροφά τα πάντα. Αν ακούσει μια προσβολή, θα την επαναλάβει και σε μια κακή περίπτωση θα την απομνημονεύσει χωρίς να καταλάβει το νόημα του νοήματός της, αντίστοιχα, αν γίνει μάρτυρας μιας καλής πράξης, τότε το παιδί θα το θυμάται και πιθανότατα θα προσπαθήσει να το επαναλάβει. Σε αυτή την περίπτωση, το οικογενειακό περιβάλλον και η προσοχή που αφιερώνει στο παιδί της είναι υψίστης σημασίας για την ανάπτυξη του ατόμου ως μορφωμένου και σεβαστού ατόμου. Πιστεύω ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μαζί με τους γονείς, είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο που μπορεί να αποτρέψει τους εφήβους από το να παρεκκλίνουν από το σωστό μονοπάτι. Μέσα από τα μάτια ενός νεαρού, έχω δει μια κοινή ασέβεια που απευθύνεται τόσο στους συνομηλίκους μου όσο και στους ηλικιωμένους. Σχεδόν όλοι όσοι προσβάλλουν κατά κάποιο τρόπο την αξιοπρέπεια των άλλων δεν έλαβαν την απαραίτητη προσοχή από τους γονείς τους. Πάντα έδινα προσοχή σε αυτό όταν έφτασα στη θέση ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μίσους προς το άλλο πρόσωπο αυτό είναι το πρόβλημα. Υπάρχουν πολλές πολιτικές που απευθύνονται τόσο στις οικογένειες όσο και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όσον αφορά την ατομική προσοχή στα παιδιά, αλλά ίσως αν γίνουν πιο τακτικές διαβουλεύσεις μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών, τότε και οι δύο πλευρές θα είναι σε θέση να συντονίσουν τις ενέργειές τους και να λύσουν το πρόβλημα, το οποίο, φυσικά, δεν προέρχεται πάντα από αυτές.