Po 6 latach pracy dla organizacji pozarządowej Jane Goodall Institute w Kongu udało mi się zrozumieć i zaobserwować, jak skutecznie osiągają radykalne zmiany w społeczeństwie. Na początku swojej pracy szympansy były pogardzane jako żywe istoty. Byli polowani, aby być zwierzętami domowymi lub handlować ich mięsem. Dziś ludność obywatelska szanuje je i chroni, a większość handlarzy ludźmi stała się strażnikami rezerwatu. Jak to zdobyli? Stosując metodę „podejścia trójkątnego”. Jest to strategia trójtorowa: 1. Opieka nad dotkniętymi istotami. 2. Edukacja obywatelska. 3. Środki ustawodawcze. Uważam, że strategia ta ma również zastosowanie do problemu nienawiści w naszym społeczeństwie, który ma zasadnicze znaczenie dla zaproponowania podejścia w tych samych trzech punktach: 1. Ochrona i wsparcie dla ofiar. Poprzez sieć wsparcia, która pomaga im przezwyciężyć emocjonalne szkody i opuścić ekosystem, w którym są uszkadzane. 2. Edukacja obywatelska. W szkołach od najmłodszych lat, ale także wobec dorosłych poprzez kampanie społecznościowe i medialne. W tej sekcji uważam, że zasadnicze znaczenie ma oferowanie alternatyw dla przedsiębiorstw i „nienawidzących” w celu ukierunkowania ich energii na nowe pozytywne cele (tak jak w przypadku organizacji pozarządowej ukrywanie się przed opiekunami). 3. Prawodawstwo. Ustalenie wyraźniejszych granic tego, co jest, a co nie jest wolnością wypowiedzi, oraz wyższych kar dla platform lub mediów, które nie spełniają granic nienawiści. Możemy dokonać tej zmiany. Chodźmy