Aħna ngħixu fl-età tal-attenzjoni fejn in-negozji u n-negozji jeħtieġ li jiksbu ftit sekondi tal-ħin tagħna biex joffru l-prodotti jew is-servizzi tagħhom. Huma jridu jagħmlu dan f’ambjent kompetittiv ħafna peress li l-pjattaformi diġitali ddemokratizzaw il-komunikazzjoni u poġġew il-vetrina tagħhom fejn jistgħu jintlaħqu minn kwalunkwe utent. Il-“preġudizzju negattiv” juri li l-aħbarijiet u s-suġġetti negattivi jiġbdu aktar attenzjoni minn dawk pożittivi u dan ma jmurx inosservat min-negozji, l-influwenzaturi, il-midja u anke ċerti setturi politiċi. Ibbaża l-kontenut tiegħek fuq temi negattivi jew b’diskors ta’ mibegħda polarizzat ħafna, ħu l-attenzjoni tal-utenti. Għal dan il-jum: aktar attenzjoni, aktar opportunità għall-kontijiet. U jidher li lħaqna l-punt li kollox huwa tajjeb biex dan jinkiseb. Ir-riskju serju u l-konsegwenza li din id-dinamika ma tiġix delimitata huma l-għadd ta’ impatti negattivi li ċ-ċittadini jirċievu kuljum u n-normalizzazzjoni tagħhom. Qed isseħħ edukazzjoni perikoluża ħafna u kultura ta’ mibegħda. Iċ-ċittadin jaħseb "Jekk ir-referenti jużaw il-mibegħda b’tali normalità... Għaliex ma me?" u jirreplikaw fl-ambjent tiegħu. Il-bidla li qed infittxu li nwaqqfu din il-kultura ta’ mibegħda inevitabbilment tgħaddi billi nilleġiżlaw aktar fil-fond il-limiti ta’ kontenut ta’ mibegħda jew polarizzazzjoni fuq pjattaformi li japprofittaw minnha bħan-netwerks soċjali, il-fora pubbliċi u l-midja. Il-libertà tal-espressjoni iva, iżda b’rispett bħala bażi.