Το ένα τέταρτο των πολιτών της ΕΕ αναφέρουν ότι έχουν αναπηρία, δηλαδή πάνω από 100 εκατομμύρια άτομα. Ωστόσο, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, οι δράσεις της ΕΕ για τη στήριξη των ατόμων με αναπηρία είχαν περιορισμένο μόνο αντίκτυπο. Τα άτομα με αναπηρία εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν πολλαπλές μορφές διακρίσεων και εμποδίων στην καθημερινή ζωή. Πολλά δημόσια κτίρια και συστήματα μεταφορών παραμένουν απρόσιτα. Στον χώρο εργασίας, υποεκπροσωπούνται και δεν διαθέτουν επαρκή στήριξη για να παραμείνουν απασχολούμενοι. Τα παιδιά με αναπηρία δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. Και αντιμετωπίζουν επίσης σημαντικά εμπόδια στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την πολιτική συμμετοχή. Αυτοί οι συστημικοί φραγμοί συμβάλλουν σε σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού και φτώχειας. Φυσικά, τα κράτη μέλη διαδραματίζουν καίριο ρόλο, αλλά η ΕΕ πρέπει να πρωτοστατήσει και να προωθήσει ισχυρότερες δράσεις. Ενώ η στρατηγική της ΕΕ για την αναπηρία 2021-2030 θέτει φιλόδοξους στόχους, το ισχύον σύστημα παρακολούθησης δεν καταδεικνύει με σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο τα κονδύλια της ΕΕ βελτιώνουν τη ζωή των ατόμων με αναπηρία. Για την αντιμετώπιση αυτών των κενών, η ΕΕ θα πρέπει να αυξήσει σημαντικά τη χρηματοδότησή της για τη βελτίωση της προσβασιμότητας, να επενδύσει σε εκπαιδευτικά προγράμματα χωρίς αποκλεισμούς, να στηρίξει πρωτοβουλίες επαγγελματικής ένταξης και να δρομολογήσει εκστρατείες ευαισθητοποίησης για την καταπολέμηση των στερεοτύπων. Η ενίσχυση αυτών των δράσεων δεν είναι μόνο θέμα δικαιωμάτων, είναι σημαντικό να οικοδομηθεί μια δικαιότερη Ευρώπη, όπου όλοι θα μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία, ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους.