Η διαγενεακή δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι νέα έναντι μεγάλης ηλικίας ή μεγάλη έναντι νεαρής ηλικίας. Και συχνά οι ηλικιακές ομάδες στη μέση ξεχνιούνται. Στόχος πρέπει να είναι η διατήρηση μιας Ευρώπης που αξίζει να ζει για όλους τους ανθρώπους. Η διαγενεακή δικαιοσύνη θα πρέπει να επικεντρωθεί στις ευκαιρίες που προσφέρει η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και να αναλάβει δράση για να αξιοποιήσει τα έτη που αποκτήθηκαν — μεμονωμένα και για την κοινότητα. Ειδικά στους τομείς της κινητικότητας, του αστικού και δημοτικού σχεδιασμού, τα συμφέροντα των παιδιών και των νέων είναι συχνά πολύ παρόμοια με εκείνα των ηλικιωμένων, π.χ. όσον αφορά την προσβασιμότητα των προορισμών με δημόσιες συγκοινωνίες ή καλές υποδομές μονοπατιών, αποκεντρωμένες εγκαταστάσεις αγορών, ζώνες για να παραμείνουν και να συναντηθούν. Και η γενιά σάντουιτς πρέπει να βγει από τον τροχό του χάμστερ. Δεν πρέπει να πέσει απευθείας από την ανατροφή των παιδιών στη φροντίδα της παλαιότερης γενιάς. Ειδικότερα, οι γυναίκες υποφέρουν από την άδικη κατανομή της εργασίας φροντίδας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η δικαιοσύνη των γενεών σημαίνει επίσης την ισότητα των φύλων και την αναγνώριση της εργασίας φροντίδας ως ουσιαστικής συμβολής σε μια λειτουργική και αλληλέγγυα κοινωνία.