Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνίας μας και αναγκαιότητα για μια λειτουργική οικονομία. Οι συνεισφορές τους είναι συχνά μοναχικές. Μέσω του θάρρους τους να εκθέσουν τις χειρότερες μορφές διαφθοράς, τους συστημικούς κινδύνους και τις απάτες, συχνά καταλήγουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα επειδή πράττουν το σωστό. Χωρίς αυτούς, η κοινωνία είναι ένας τόπος χωρίς αριστεία, όπως και η αγορά. Όταν αυτή η αριστεία αποθαρρύνεται, τα προαναφερθέντα προβλήματα αυξάνονται σε μέγεθος και τα επίπεδα του εξτρεμισμού αυξάνονται, με αποτέλεσμα ένα θετικό βρόχο ανάδρασης για τα προβλήματα serionegative. Πρόσφατα, το 2019, η ΕΕ εισήγαγε την οδηγία 2019/1937, ένα φιλόδοξο βήμα προς καλύτερες διασφαλίσεις για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος. Πέραν της γραφειοκρατίας, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος στους οποίους η παρούσα οδηγία σαφώς δεν έχει εφαρμοστεί (ακόμη). Όταν ήμουν στο Οικονομικό Φόρουμ των Βρυξελλών, έθεσα προσεκτικά αυτό το ζήτημα εντός του διαθέσιμου χρόνου. Η σιωπή ήταν -δυστυχώς- εκκωφαντική. Αυτό το είδος μίσους είναι μάλλον αόρατο. Η άρνηση, η παραμέληση και η καταπίεση - εκτός από μια μορφή μίσους από μόνη της - τροφοδοτεί κάθε είδους άλλες κοινωνικές δυσαρέσκειες και αφήνει μεγάλα προβλήματα άλυτα. Είναι επίσης μια αποτυχία της αγοράς. Αντίστροφα, οι βιομηχανίες μπορούν να απομονώσουν και να επιλύσουν τα προβλήματα ευκολότερα όταν λαμβάνονται γρήγορα μέτρα από τη βάση προς την κορυφή. Ο κανονιστικός φόρτος θα μειωθεί επίσης, καθώς απαιτείται λιγότερη γραφειοκρατία για την καταπολέμηση της απάτης. Και τέλος, οι κοινωνίες μας θα είναι πιο ανταγωνιστικές και σεβαστές. Ας λύσουμε αυτό το σοβαρό πρόβλημα!