Η φράση «Όπως το δέντρο, έτσι και ο καρπός» ή στη γερμανική γλώσσα: Όπως ο Κύριος, έτσι και το ψαλίδι αναφέρεται σε ποια πρότυπα, γονείς, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, δάσκαλοι προσποιούνται στους άλλους ανθρώπους. Και μετά μιμηθείτε τα προαναφερθέντα. Συχνά με ακόμα πιο δυνατό τρόπο. Καμία ντροπή, καμία κακή συνείδηση, αλλά το ίδιο κάνουν και οι ηγέτες. Τότε μπορώ να το κάνω κι αυτό. Αν κοιτάξετε γύρω από τα τελευταία 10 χρόνια στην πολιτική, στην κοινωνία, το ποσοστό της ρητορικής μίσους έχει αυξηθεί μαζικά. Φέτος θα είμαι 74 ετών, στα νιάτα μου ήξερα τη λέξη μίσος στην πολιτική γλώσσα μόνο από τα σοσιαλιστικά κράτη: Εκεί ειπώθηκε: Το μίσος για την τάξη. Ο όρος «μίσος» ήταν κατά τα άλλα αχρησιμοποίητος. Μόνο τον τελευταίο καιρό οι δηλώσεις που έγιναν, ιδίως από τους επικριτές των τρεχουσών πολιτικών αποφάσεων, χαρακτηρίστηκαν μαζικά ως μίσος. Έχω την εντύπωση ότι ιδιαίτερα οι πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες συχνά δεν μπορούν να δικαιολογηθούν λογικά, έχουν εκδιωχθεί από το πολιτικό πλαίσιο ως μίσος και ως εκ τούτου ως αβάσιμες. Παραδείγματα αποτελούν η πολιτική για τους πρόσφυγες, η πολιτική για τον κορονοϊό, η πολιτική για την κλιματική αλλαγή και τα μέτρα πολιτικής στο πλαίσιο της σύγκρουσης (πολέμου) μεταξύ της Ουκρανίας και των συμμάχων της και της Ρωσίας. Υπάρχουν και υπήρξαν πολλές αποκλίνουσες απόψεις σχετικά με αυτούς τους τομείς δράσης εντός του πληθυσμού της Ένωσης, οι οποίες απέτυχαν επίσης σε διαφορετικά εκλογικά αποτελέσματα.1/2