Ik ben ervan overtuigd dat respect en, in het algemeen, de opvoeding van een persoon is gebouwd op de vroege kinderjaren. Een kind is als een wasspons die alles absorbeert. Als hij een belediging hoort, zal hij het herhalen en in een slecht geval zal hij het onthouden zonder de betekenis van de betekenis ervan te begrijpen, respectievelijk, als hij getuige is van een goede daad, dan zal het kind het onthouden en hoogstwaarschijnlijk proberen het te herhalen. In dit geval is de gezinsomgeving en de aandacht die ze aan haar kind besteedt van het grootste belang voor de groei van de persoon als een goed opgeleid en respectvol persoon. Ik geloof dat onderwijsinstellingen, samen met ouders, het meest effectieve instrument zijn om adolescenten ervan te weerhouden van het juiste pad af te wijken. Door de ogen van een jong persoon ben ik getuige geweest van een gemeenschappelijk gebrek aan respect gericht op zowel mijn leeftijdsgenoten als oudere mensen. Bijna iedereen die op de een of andere manier de waardigheid van anderen beledigt, kreeg niet de nodige aandacht van zijn ouders. Ik heb hier altijd aandacht aan besteed toen ik bij de stelling kwam dat in de meeste gevallen van haat jegens de ander dit het probleem is. Er is veel beleid gericht op zowel gezinnen als onderwijsinstellingen met betrekking tot individuele aandacht voor kinderen, maar misschien als er regelmatiger overleg plaatsvindt tussen ouders en leraren, zullen beide partijen in staat zijn hun acties te coördineren en het probleem op te lossen, dat natuurlijk niet altijd van hen afkomstig is.