Klokkenluiders zijn een hoeksteen in onze samenleving en een noodzaak voor een functionerende economie. Hun bijdragen zijn vaak eenzaam. Door hun moed om de ergste vormen van corruptie, systeemrisico’s en regelrechte fraude bloot te leggen, komen ze vaak in de problemen om te doen wat juist is. Zonder hen is de samenleving een plek zonder excellentie, en dat geldt ook voor de markt. Wanneer deze excellentie wordt ontmoedigd, nemen de bovengenoemde problemen toe in omvang en stijgen de niveaus van extremisme, wat resulteert in een positieve feedbackloop voor serionegatieve problemen. Onlangs, in 2019, heeft de EU Richtlijn 2019/1937 ingevoerd, een ambitieuze stap in de richting van betere waarborgen voor klokkenluiders. Afgezien van papierwerk zijn er verschillende gevallen van klokkenluiders waarop deze richtlijn (nog) duidelijk niet van toepassing is. Toen ik op het Economisch Forum in Brussel was, heb ik deze kwestie binnen de beschikbare tijd zorgvuldig aan de orde gesteld. De stilte was — helaas — oorverdovend. Dit soort haat is nogal onzichtbaar. De ontkenning, verwaarlozing en onderdrukking — naast een vorm van haat op zich — voedt allerlei andere sociale ontevredenheid en laat grote problemen onopgelost. Het is ook een marktfalen. Contrafeitelijk kunnen industrieën problemen gemakkelijker isoleren en oplossen wanneer bottom-up actie snel wordt ondernomen. De regeldruk zal ook worden verminderd, aangezien er minder bureaucratie nodig is om fraude te bestrijden. En ten slotte zullen onze samenlevingen concurrerender en respectvoller zijn. Laten we dit ernstige probleem oplossen!